Pluspunten

Vergelijk met andere scholen

Service

U kunt met de school in contact treden via de onderstaande buttons.

Karakteristiek

Na met moeite op mijn 16de geslaagd te zijn voor mijn HAVO-examen wilde ik nog niet gaan studeren. Het halen van mijn VWO-diploma was het volgende doel, al wist ik wel dat ik daar extra begeleiding voor nodig had.

Instituut Blankestijn leek mij een goede optie. Als ik er nu dan ook aan terug denk, heb ik er een goede tijd gehad. De manier waarop de leraren betrokken zijn bij je ontwikkeling en hoe ze zich inzetten om elke leerling op hun eigen manier te helpen en te laten slagen, geeft aan dat men hier persoonlijk en toegewijd te werk gaat.

Daarnaast heeft het werken in kleine klassen en met leuke mensen ervoor gezorgd dat ik nu weet dat je door hard werken in een fijne omgeving je doelen kan bereiken.

Annet Dekker, Instituut Blankestijn

Van 1993 tot 1997 stond ons leven in het teken van Blankestijn, nee, ik kan beter zeggen: wás ons leven Blankestijn.
We stonden om 6 uur op om op tijd de trein naar Utrecht te halen en ’s avonds reden we vaak pas na half zeven station Leiden binnen.

Waarom die moeite, iedere dag anderhalf uur heen en anderhalf uur terug reizen? Omdat wij op Blankestijn werden begrepen!
De klassen waren niet groter dan 4 tot 6 leerlingen zodat iedereen de aandacht kreeg, die nodig was. Heel belangrijk, vooral voor mij, omdat ik dyslectisch ben en in de grote klassen van de school waar ik leerling was, met meer dan 30 leerlingen, volledig wegzakte.

Op mijn 15de vertrok ik dus alleen naar Utrecht. In het begin was ik erg verlegen. Het was ook wel heel spannend: een nieuwe school waar je niemand kent. Maar al snel kwam ik erachter dat veel andere leerlingen zich ook zo voelden. Zij kwamen ook van ver en verbleven soms in gastgezinnen.

Bovendien hadden we één ding gemeen, op onze oude scholen werden we als buitenbeentjes gezien en was men meer bezig met wie onze ouders waren dan met ons. Het was een verademing om in een omgeving te komen waar we onszelf konden zijn. Mijn zusje Marlous volgde al snel. Ze had geen leerproblemen, maar ze was het zat om op school constant geconfronteerd te worden met jaloezie. Vanaf dat moment hebben we op de Oudegracht samen een leuke tijd gehad en hebben we vriendschappen gesloten met mensen met wie we nu nog steeds contact hebben. Natuurlijk hebben we veel geleerd!

Beiden slaagden we voor ons VWO, waarna we begonnen aan
een nieuw avontuur: de Universiteit van Amsterdam!
Marlous ging economie studeren en ik rechten.

De tijd op de UvA was mooi, maar het was geen Blankestijn!

Suze en Marlous Mens, Instituut Blankestijn
Scroll naar boven